Եթե մի օր ես լինեմ իշխանություն, կամ իշխանության մաս, ապա հրաժարվելու ենք վերգետնյա զորանոցներից և ռազմական կառույցներից։ Ռազմական ենթակառուցվածքները կառուցելու ենք ո՛չ թե ավանդական, այլ մշտապես ֆորս-մաժոր ունենալու հիպոթեզով։

«Ինքնիշխանությու՞ն, թե՞ ծայրագավառ» կեղծ ու միֆական հակադրությունը Ուկրաինան տարավ կործանման։ Դեռ 1990-ականներից այս թեզը քարոզողները շատ լավ գիտեին դրա սնանկության ու վտանգավորության մասին։ Բայց այն մասսաներին հաղորդում էր կեղծ ազգային հպարտություն ու, որ ամենից կարևորն էր, արդյունավետ էր իշխանության համար ներքաղաքական պայքարում։

Այս օրերին շատերը տարբեր ձևաչափերով անդրադառնում են Շահրամանյան Սամվելի ստորագրած` ԼՂՀ լուծարումն ազդարարող հրամանագրին: Վերջիններս հիմնականում պահանջում, կոչ են անում վերանայել, չեղարկել հրամանագիրը:

Նիկոլի միակ օրակարգն իր ֆիզիկական անվտանգությունն է, որն այս պահին երաշխավորում է իշխանության լինելով ժամանակ շահելը:

Ինչպես և ասում էինք` Նիկոլը գնաց եվրասիական դաշտ: Գնալու է նաև ՀԱՊԿ: Մինչ այդ, սխալ և հանցագործ հաշվարկի հիման վրա, Արցախը զոհաբերելու և հակառուսական կապիկություն անելու դիմաց` Արևմուտքից սեփական իշխանության անվտանգության երաշխիքներ ստացավ: Հույս ուներ, որ ռուսներն ՈՒկրաինայում պարտվելու են Արևմուտքին: Հիմա, երբ բոլորին հասկանալի է, որ ՈՒկրաինան և Արևմուտքը պարտության ճանապարհին են` հայրենիք վաճառողը եվրասիական ճամբարում ներողամտություն է փնտրում:

Եթե եղել է Արցախի Հանրապետությունը լուծարելու հրամանագիր, ուրեմն պետք է լինի նաև այդ թուղթը չեղարկող մեկ այլ հրամանագիր, կամ համապատասխան ուրիշ փաստաթուղթ։ Արցախի իշխանությունները չեն կարող պարզապես կանգնել ու ասել՝ համարեք, թե նման թուղթ չի եղել։ Այդ տրամաբանությամբ վաղն էլ կարող են ասել՝ համարեք, թե Արցախը չենք կորցրել, Ստեփանակերտում ենք ապրում և այլն։

Հանդիպել եմ Արցախի Հանրապետության Նախագահ Սամվել Շահրամանյանին։ Ծանոթանալով իրեն հղված բաց նամակիս բովանդակությանը՝ պարոն Նախագահը խնդրել է ավելի հանգամանալից ներկայացնեմ իմ դիրքորոշումն ու փաստարկները։

Մինչ վարչապետի տիկնոջ պատվին Ազգային Պատկերասրահը վերածվում է կորպորատիվ բանկետնիի ու «վեչերինկա կլուբի», հրապարակն էլ 419,5 միլիոն դրամով՝ ամանորյա տոնակատարությամբ հեքիաթային աշխարհի, ուր 89 միլիոն դրամ տրամադրվում է միայն տոնածառի լույսերի վառման, 79 միլիոն էլ՝ հրապարակի շատրվանի զարդարման համար, հասկանում ես, որ շքեղ կործանվում ենք:

Ո՞նց եղավ, որ հայությունը 1500 տարի պարտություն պարտության հետևից ունեցավ ու գենոցիդվեց, իսկ Ալթայից դուրս եկած թուրքերը 1000 տարվա մեջ դարձան աշխարհակալ ու 150 միլիոն։

Իհարկե կլինեն մարդիկ, ովքեր կարող են ինձ հետ համաձայն չլինել, բայց փաստը միանշանակ այն է, որ հայ-ռուսական հարաբերությունները Հայաստանի Հանրապետության անվտանգության ամենակարևոր հենասյուներից են և այդ հենասյունը որքան ամուր լինի այդքան ամուր են լինելու Հայաստանի անվտանգությունն ու պետականությունը։